บ่ายพฤ.วันนั้น พี่สาวโทรหาเรา
บอกว่าอย่าตกใจนะ ... อย่าโกรธแม่นะ
บอกว่าอย่าตกใจนะ ... อย่าโกรธแม่นะ
แม่ทำที่รัดผมหล่นพื้น ต๋าเขมิบมันเข้าไปในเสี้ยววินาที
ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 2.5 นิ้ว พองๆเหมือนอันสีเหลืองนี้
วันแรก : กลืนเข้าไปเสร็จต๋าก็นอนเล่น ไม่มีอาการติดคอ คงจะลงท้องไปแล้ว
เราบอกไม่เป็นไร ต๋าเคยกลืนอะไรแปลกๆลงไปตั้งหลายอย่างตั้งแต่ตอนเด็ก
หางสเมิฟปอมปอม ก็อึออกมา
เศษพลาสติกกล่องของเล่น อันนี้แหลมเป็นสามเหลี่ยม กังวลใจกลัวจะแทงลำไส้
แต่สุดท้ายก็อึออกมา
หางสเมิฟปอมปอม ก็อึออกมา
เศษพลาสติกกล่องของเล่น อันนี้แหลมเป็นสามเหลี่ยม กังวลใจกลัวจะแทงลำไส้
แต่สุดท้ายก็อึออกมา
...หวังว่าคราวนี้ต๋าจะอึออกมาอีกนะ...
วันที่ 2 : อึรูปร่าง สี กลิ่นปกติ แต่ยังไม่อึออกมา
วันที่ 3 วันเสาร์ : ต๋าเริ่มเบ่งอึ พอเริ่มเบ่งเรารู้สึกกังวลใจ
ตอนเย็นโทรปรึกษาคุณหมอ คุณหมอแนะนำให้กินยาถ่าย lactulose เราหาจากร้านขายยาแถวบ้านถึง 6 ร้านกว่าจะเจอ lactulose
วันที่ 4 วันอาทิตย์ : ตอนเช้าต๋าอึเหลว ลุ้นแต่ไม่ออกมา เราพาไปหาหมอ x-ray ดูไม่เจอ มันเป็นผ้าเราอ่านมาก่อนแล้ว คิดว่า x-ray ไม่เห็นแน่
คุณหมอให้น้ำเกลือใต้ผิวหนัง
ต๋าอึเป็นน้ำเหลวจากยาถ่ายที่กิน
คุณหมอบอกถ้าวันพุธยังไม่อึ นัดมากลืนแป้งเพื่อ x-ray ดูว่าอยู่ตำแหน่งไหน
...ภาวนาขอให้การผ่าออกเป็นทางเลือกสุดท้าย
ไม่คิดเลยว่าจากเหตุนี้ จะต้องปานปลายถึงขั้นผ่า...
ต๋ากลับมาบ้านพร้อมท้องป่องน้ำเกลือ สภาพอ่อนเพลีย
แต่ต๋ากินได้ตามปกติ
เรายังให้ยาถ่ายกินอยู่จนถึงวันอังคารซึ่งเป็นวันที่ 5
ลุ้นอึอย่างเดียว ผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า
เราคิดหนักมาก ดูต๋าเหมือนปกติทุกอย่าง เราไม่ให้ยาถ่ายแล้วกลัวเสียน้ำมาก เพราะต๋าดื่มน้ำน้อยด้วย
สีหน้าตาอึเริ่มกลับมาเป็นปกติ เป็นก้อน
จนกระทั่งวันพุธ เราโทรไปรพส.บอกคุณหมอว่าเราจะรอถึงวันเสาร์ เราไม่อยากให้ต๋าผ่า มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเรามาก จู่ๆต๋าปกติดีต้องไปวางยาไม่ไหวแน่ๆ
กังวลใจมาก คุยโทรกับแม่วันละหลายครั้ง รอลุ้นอึ ตลอดเวลา
ต๋าซนมาก อะไรตกพื้นไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นไม้หนีบผ้า หัวใจจะวาย
วันที่ 2 : อึรูปร่าง สี กลิ่นปกติ แต่ยังไม่อึออกมา
วันที่ 3 วันเสาร์ : ต๋าเริ่มเบ่งอึ พอเริ่มเบ่งเรารู้สึกกังวลใจ
ตอนเย็นโทรปรึกษาคุณหมอ คุณหมอแนะนำให้กินยาถ่าย lactulose เราหาจากร้านขายยาแถวบ้านถึง 6 ร้านกว่าจะเจอ lactulose
วันที่ 4 วันอาทิตย์ : ตอนเช้าต๋าอึเหลว ลุ้นแต่ไม่ออกมา เราพาไปหาหมอ x-ray ดูไม่เจอ มันเป็นผ้าเราอ่านมาก่อนแล้ว คิดว่า x-ray ไม่เห็นแน่
คุณหมอให้น้ำเกลือใต้ผิวหนัง
ต๋าอึเป็นน้ำเหลวจากยาถ่ายที่กิน
คุณหมอบอกถ้าวันพุธยังไม่อึ นัดมากลืนแป้งเพื่อ x-ray ดูว่าอยู่ตำแหน่งไหน
...ภาวนาขอให้การผ่าออกเป็นทางเลือกสุดท้าย
ไม่คิดเลยว่าจากเหตุนี้ จะต้องปานปลายถึงขั้นผ่า...
ต๋ากลับมาบ้านพร้อมท้องป่องน้ำเกลือ สภาพอ่อนเพลีย
แต่ต๋ากินได้ตามปกติ
เรายังให้ยาถ่ายกินอยู่จนถึงวันอังคารซึ่งเป็นวันที่ 5
ลุ้นอึอย่างเดียว ผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า
เราคิดหนักมาก ดูต๋าเหมือนปกติทุกอย่าง เราไม่ให้ยาถ่ายแล้วกลัวเสียน้ำมาก เพราะต๋าดื่มน้ำน้อยด้วย
สีหน้าตาอึเริ่มกลับมาเป็นปกติ เป็นก้อน
จนกระทั่งวันพุธ เราโทรไปรพส.บอกคุณหมอว่าเราจะรอถึงวันเสาร์ เราไม่อยากให้ต๋าผ่า มันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเรามาก จู่ๆต๋าปกติดีต้องไปวางยาไม่ไหวแน่ๆ
กังวลใจมาก คุยโทรกับแม่วันละหลายครั้ง รอลุ้นอึ ตลอดเวลา
ต๋าซนมาก อะไรตกพื้นไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นไม้หนีบผ้า หัวใจจะวาย
ขนาดเท่าสีเหลืองอันนี้ พองๆ เมื่อแช่น้ำจะอมน้ำอืด
อึออกมาเอง กลางบ้าน พฤ ถัดมา ครบ 1 สัปดาห์พอดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น