วันที่ลูกต๋า หมาบีเกิ้ล ปอดติดเชื้อ และหลอดลมอักเสบ

เราเลี้ยงต๋าเหมือนลูก จู่ๆต๋าป่วยขึ้นมาได้อย่างไร ต๋ามั้งกี้เดอะบีเกิ้ล ฮีโร่มั้งกี้ เป็นหมาร่าเริงสุดๆ แข็งแรงอดทน เหมือนเด็กตลอดเวลา บ่ายวันทำงาน พี่วิโทรบอกว่าต๋าตาแดงมีขึ้ตาเกรอะข้างหนึ่ง เย็นวันนั้นเราพาต๋าไปหารพส.แถวบ้าน ย้อมสีกระจกตาผลปกติดี ทดสอบน้ำตาก็ปกติดี ได้ยาหยอดตา Poly oph และน้ำตาเทียมมาหยอด อาการตาอักเสบค่อยๆดีขึ้น

จากนั้นผ่านไป 5 วัน ต๋าเริ่มไอตอนเช้าก่อนเรามาทำงานเหมือนมีอะไรติดคอ บ่ายวันนั้น ต๋าไอขากเสมหะออกมา 9 กอง เราเลิกงานกลับไปบ้าน ต๋าร่าเริงดี นิสัยต๋าจะเป็นแบบนี้ เข้มแข็ง กินเก่งเหมือนเดิม แต่อาการไอไม่หยุดเริ่มขึ้นตอนสี่ทุ่ม คืนนั้นแม่มะลิซักผ้าประโคมน้ำยาปรับผ้านุ่มเข้มข้นฉุนสุด เราเองได้กลิ่นยังไม่ไหวอุ้มต๋ามาหน้าบ้าน พอกลับเข้าบ้านแป๊บนึงต๋างีบหลับไปครู่เดียว จากนั้นสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นต๋าไอไม่หยุด ผิดปกติแน่ๆ เราอยากพาไปรพ.ตอนนั้นเลย แต่ รพส.ใกล้บ้านที่ต๋าหาตั้งแต่เด็กเป็นรพส.ที่ไปทีไรเสียความรู้สึก คุณหมอบางคนหงุดหงิดไม่เต็มใจรักษา หน้าตาน้ำเสียงไม่บ่งบอกว่าเป็นหมอเลย พม่าผู้ช่วยยังดูรักสัตว์มากกว่าหมออีก ค่ารักษาก็แพงเกินไปด้วย แต่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือเราอยากให้ต๋าหาย คืนนั้นเป็นคืนที่สงสารต๋ามาก ไม่ได้นอนทั้งคนทั้งหมา เขาพูดไม่ได้ ต๋าเดินขึ้นลงชั้นบน-ล่าง มีอ๊วกเสมหะออกมาทั้งคืนประมาณ 40-50 กอง !!!! น้ำเหนียวๆมาจากร่างกายเล็กๆนี้ได้มากมายขนาดนี้ได้อย่างไร ต๋ากินน้ำมากผิดปกติทั้งคืน ฉี่หลายครั้ง หูยาวอดทนมาก รู้เลยต๋าไม่อยากให้เราเป็นห่วง เดินหลบมาไอข้างล่างเหมือนจะบอกว่าพี่เอมไม่ต้องเป็นห่วงผมนะ ผมไหวคับ... คนหมาไม่ได้นอนเราเฝ้าต๋าเช็ดเสมหะให้ทั้งคืน ต๋าไอซี่โครงสั่นไปถึงท้อง รอจนถึงเช้าเราโทรหาพี่วิให้มาช่วยขับรถพาต๋าไปรพส.คริสตัลเพท

ตลอดทางที่ไปรพ. ต๋ายังไอในรถ เสมหะออกมาอีกหลายกองในกล่อง เราอุ้มต๋าออกมานั่งบนตัก ต๋าอ๊วกเสมหะออกมาเลอะเบาะ พรม เราบอกพี่วิว่าไม่เป็นไรนี่รถต๋า ... (เราเองกลัวการขับรถมาทั้งชีวิต ที่ซื้อรถก็เพราะอยากพาต๋าไปโน่นไปนี่ ไปเจอเพื่อนๆบีเกิ้ลด้วยกัน พาไปว่ายน้ำ ต๋าชอบเที่ยว ชอบนั่งรถ ขนาดวันนี้พาจะไปรพ ต๋ายังดีใจตาวาวเหมือนเดิม)

"รูปนี้ต๋าตัวโตเกินตะกร้าแล้ว ถ่ายเมื่อ 27 ธค 58 วัน Meeting ฺBeagle ทุกครั้งที่เรานึกถึงตอนไม่มีรถ พาต๋าใส่ตะกร้าไปเที่ยวทุลักทุเล ต๋าขดตัวให้เล็กที่สุด แม้ในตะกร้าอึดอัด ต๋าก็อดทนมากจริงๆ"

รถติดมากเป็นวันทำงานจากบ้านพระราม 7 ขับมาทางเกษตรเข้าเสนา ออกจากบ้านเจ็ดโมงกว่า รพส.เปิด 9 โมง เราไปถึงเกือบสิบโมง พบคุณหมอน้อง ต๋ายังอ๊วกเสมหะออกมาอีก เราเล่าอาการให้คุณหมอฟัง คุณหมอฟังปอด หัวใจ วัดไข้แล้วไม่มี สั่ง x-ray ตรวจเลือด ระหว่างรอผลเลือด คุณหมอให้พ่นยา ต๋าผู้ไม่ชอบอยู่นิ่งๆ ยิ่งเจอเพื่อนหมาตัวอื่นด้วยแล้ว ต๋าจอมพลัง ขนาดไม่ได้นอนมาทั้งคืน ยังดิ้นๆ ไม่ยอมให้พ่นยาเฉยๆเลย ผู้ช่วยที่คริสตัลเพท น่ารักมาก เรากับพี่วิช่วยจับต๋า หลังจากพ่นยาแล้วต๋าหายใจดีขึ้นมาก ผลตรวจออกมาแล้ว คุณหมอเรียกให้ไปดูฟิลม์ x-ray กัน

พบจุดขาวๆเป็นโดนัสที่ปอดทั้ง 2 ข้าง ปกติแล้วจะต้องเห็นเป็นสีดำ มีอาการติดเชื้อที่ปอด ส่วนผลเลือดออกมาปกติทุกค่า ยกเว้นเม็ดเลือดขาวเกินค่าเฉียดฉิว

แนวทางการรักษาคือ กินยาฆ่าเชื้อ 3 สัปดาห์ Cavumox คุณหมอบอกว่าหากภายใน 3 สัปดาห์ยังไม่ดีขึ้นจะต้องเปลี่ยนกลุ่มยา และมียา Prednisolone กินแค่ 3 เม็ด ขยายหลอดลม ยาละลายเสมหะ 

คุณหมอบอกว่าอยากให้มาพ่นยาทุกวัน เราไม่สะดวกจริงๆคุณหมอบอกไม่เป็นไร วันเสาร์ค่อยมา

สาเหตุที่ต๋าป่วย... เราคิดว่าเราดูแลต๋าอย่างดีมาตลอดแต่จริงๆแล้วเราขอโทษต๋าเราดูแลต๋าไม่ดีพอ T_T ปวดใจมากลูกมาป่วยด้วยสภาพแวดล้อม ติดเชื้อทางเดินหายใจ เราถามคุณหมอ คุณหมอบอกว่าเกิดจากหลายสาเหตุ ฝุ่นก่อสร้าง ผัดอาหาร ละอองเกสรดอกไม้(ที่เขาแพ้) กลิ่นสารเคมี 

เวลาผ่านไป 2-3 ปี สรุปได้ชัดเลยว่า 80 % ต๋าป่วยสาเหตุจากฝุ่น PM 2.5

บ้านเราเลยปิดหน้าต่างเปิดเครื่องฟอกอากาศตลอดเวลา 

สาเหตุที่ต๋าป่วยคราวนี้ เราวิเคราะห์จริงๆแล้วน่าจะมาจาก

1.ใต้โซฟา ช่วงหลังต๋าชอบมุดเข้าไปนอนใต้โซฟา ซึ่งมีผ้าที่รองด้านใต้โซฟาชำรุดขาดอยู่ ผ้าชนิดนี้มีลักษณะคล้ายกระดาษ คล้ายถุงรองหมอนบนเครื่องบิน สังเกตว่ามันยุ่ยเป็นผง ละลายหายไปกับอากาศ เราไม่ได้เอะใจ เพียงแค่ทำความสะอาด ... ต๋าคงสูดดมมันเข้าไปที่ปอดมันเป็นสารเคมีอย่างหนึ่ง 

วัสดุนี้เราจะไม่ใช้อีกแล้ว ไม่นำเข้าบ้านอีก

2.ฝุ่น PM 2.5 คือสาเหตุหลัก หลังบ้านเรากำลังก่อสร้าง PM 10 ไม่มีวี่แววจะหยุดสร้างเสียที นายทุนซื้อที่ดินต่อไปเรื่อยๆมีการก่อสร้างอยู่ตลอดเวลา บางครั้งเจียกระเบื้องอยู่หลังบ้านชั้น 2 ลมปริวเข้ามาบ้านเราหมด ทำมาเป็นปีแล้วตั้งแต่ต๋ามาอยู่ที่นี่ ฝุ่นก่อสร้างเยอะมาก ถูทุกวันไม่หมดจริงๆ

(ฝุ่น PM 10 ซึ่งรู้ภายหลังว่าฝุ่น PM 2.5 อันตรายกว่ามาก จะเข้าไปในเลือดได้ ต๋านอนในห้องที่มีเครื่องฟอกอากาศแล้วระบบหายใจดีขึ้น ปี 2019 ตรวจร่างกาย 5 ขวบ ต๋าแข็งแรงดี)

ปัญหานี้นอกเหนือการควบคุม ทำได้ดีที่สุดคือทำความสะอาดเช็ดถูบ้านดูดฝุ่นทุกวัน 

ห้ามละเลยเด็ดขาด หมั่นซักผ้าม่าน เปลี่ยนผ้าปูที่นอนต๋าทุก 3 วัน ของเล่นผ้าซัก

ตากแดด **ที่บ้านเราไม่ใช้สารเคมีเลย** ถูพื้นด้วยน้ำเปล่าอย่างเดียวเพื่อเอาฝุ่นออก ส่วนร่องยาแนวใช้ bakingsoda ผสมน้ำส้มสายชูอ่อนๆแล้วขัด น้ำยาซักผ้าและน้ำยาล้างจานใช้ยี่ห้อ PIPPER สำหรับต๋า

ทุกเย็นกลับถึงบ้านแม้จะเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องถูฝุ่นที่บ้านให้สะอาดทั้งชั้นบน-ล่าง

3.ความชื้น ตอนที่ป่วยต๋านอนหน้าห้องเรา

เรากลัวต๋าร้อน เราโง่มาก... เปิดพัดลมจ่อมาใต้ช่องว่างประตู ให้ต๋าได้ลมแอร์ แล้วต๋าก็ชอบมานอนตรงร่องใต้ประตูตรงนี้มาก บางครั้งนอนจนตัวเย็น เอาจมูกมาจ่อ จมูกแห้ง แต่เพราะต๋าแข็งแรง ไม่แสดงอาการใดๆเลย เราให้ต๋านอนตรงนี้มาตลอด จริงๆแล้วฝุ่นในห้องทั้งหมดที่เริ่มเปิดแอร์จะถูกพัดลมดูดเอาฝุ่นทั้งหมดมาหาต๋าคนแรก แล้วเราก็ไม่ได้หมั่นล้างฟิลเตอร์แอร์ ส่วนพัดลมตัวเล็กหน้าห้องเราก็เปิดจ่อ

ซึ่งเราไม่ควรเปิดพัดลมจ่อเขาแบบนี้ คุณหมอบอกว่าถ้าเปิดพัดลมให้เปิดส่าย (เราผิดจริงๆบวกความโง่)

ขอให้ทุกบ้านหากให้หมานอนห้องแอร์ ล้างฟิลเตอร์แอร์สม่ำเสมอ ดูดฝุ่นในบ้านในห้องนอน  ตามซอกมุมต่างๆ ให้ปูผ้าเพื่อไม่ให้ตัวชื้นและเย็นเกินไป อุณหภูมิ 25-26 กำลังดี พัดลมห้ามจ่อ ให้ส่ายเท่านั้นจะดีที่สุด เรื่องความชื้นต้องระวังเช่นกัน (ไม่เกิน 60%) เช่นนอนบนพื้นกระเบื้องเย็นชื้นเกินไป

4.สิ่งแปลกปลอมที่กระตุ้นการแพ้ คืนนั้นแม่ซักผ้าและใส่ปรับผ้านุ่มอย่างแรง ฉุนจนเราเองไม่ไหว (คนยังไม่ไหวหมาตัวเปี๊ยกจะขนาดไหน) พาต๋าหลบไปหน้าบ้าน ปิดกระจกให้แม่อยู่หลังบ้าน หลังจากที่ได้กลิ่นรุนแรงนี้ต๋าก็แพ้และอ๊วกเสหมะออกมาทั้งคืน

ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นอะไรก็ตามที่สูดดมเข้าไปทางลมหายใจ แป้งฝุ่นงด สารเคมีงดได้จะดีที่สุด ปกติที่บ้านเราถูบ้านทุกวันด้วยน้ำเปล่าเพราะบางครั้งต๋าเลียพื้น ห้องน้ำใช้น้ำยาล้างจานขัด ไม่ได้ใช้เคมีอยู่แล้ว แต่กลิ่นบางอย่างหมาแพ้ ขอนะ

5.น้ำแข็ง ก่อนหน้านี้เราให้ต๋ากินน้ำแข็งบ่อย ทุกวัน ทุกครั้งหลังจากเล่น แฮะๆ ร้อนจัดๆแล้วเอาน้ำแข็งให้กิน ไม่ถูกต้องอย่างยิ่ง 

เราไม่ให้ต๋ากินน้ำแข็งอีกแล้ว ช่วยนี้คุณหมอให้ต๋ากินน้ำอุ่น เราให้กินซุปอุ่นๆแทน

• วันนี้ผ่านมา 12 วันแล้ว งดอาบน้ำจนกว่าจะหายดี อาการป่วยภายนอกดีขึ้นมาก ต๋าจอมซน ซนยิ่งกว่าเดิม อ้อ เราจะบอกว่าช่วงป่วยและก่อนป่วย ต๋ากินได้ตามปกติ ขับถ่ายปกติ

บีเกิ้ลจอมอึดอย่างต๋า เวลาป่วยทีจะสังเกตได้ช้า เพราะเขา alert มาก เล่นซนได้เหมือนปกติ

อาการผิดปกติที่ต่างไปจากปกติคือ มีอาการไอ คล้ายมีอะไรติดคอ แล้วพยายามจะขากออกมา

เสมหะมีสีขาว มีฟอง ข้นเหนียว บี้ดูเหมือนน้ำมูกในคน 

หลังกินน้ำจะไอขากทันที กินน้ำบ่อยมากขึ้นมาก

ช่วงก่อนป่วยมานึกดู วันๆต๋าเอาแต่นอน คือนอนมากกว่าปกติ

กลางคืนหายใจครืดๆ หายใจปกติคือควรจะเงียบๆ ลองเทียบกับในคนนะคะ 

สาเหตุที่ตาแดง น่าจะมาจากใต้โซฟา 

• วันที่ 13 ต๋าไปพบคุณหมอครั้งที่ 3 ภายนอกต๋าดูสบายดี คุณหมอจ่ายยาเหลือ Cavumox กินให้ครบ ต๋าเด็กน้อยเก่งที่สุด เหลืออีกอาทิตย์เดียวจะหายดีแล้วนะลูก เอมเช็ดตัวให้ ทุกวันจะเช็ดหน้าแล้วบอกว่า ขอเช็คความหล่อหน่อย ♥

ปกติต๋าจะไม่ได้กินไส้กรอก เราจะต้มให้หายเค็มก่อนแล้วให้กินน้อยมาก 1.5 ชิ้น ยัดยา 3 เม็ด

เดี๋ยวเสาร์นี้ไปให้คุณหมอดู และพอกินยาครบโดสแล้วจะ x-ray ดูปอดอีกครั้ง

รพส.คริสตัลเพทเป็นที่ๆไปแล้วมั่นใจว่าต๋าจะหาย คุณหมอเก่ง ตรวจแล้วบอกเลยว่าต๋าเป็นอะไร มีแผนรักษายังไง มีแล็บตรวจเลือดที่ผลออกเร็วมาก ไม่ถึงสิบนาทีผลออกแล้ว

เราเชื่อมั่นว่าต๋าจะดีขึ้นเรื่อยๆและเป็นอย่างนั้นจริงๆ

เรากลับมาบ้านทำความสะอาดซักผ้าม่าน เช็ดถูทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ ต๋าจะได้รับการดูแลรักษาอย่างดีที่สุด เอมสัญญา ต๋าเป็นของขวัญที่สวรรค์ส่งให้เอมได้มีโอกาสได้ดูแล

 ♥ ต๋าต้องหายดีแข็งแรงเหมือนเดิมนะลูก ♥

• 18 มิ.ย หาหมอครั้งที่ 4 ตามนัด ผล x-ray ออกมาปอดกลับมาปกติอีกครั้ง ปื้นจุดขาวๆหายไป เหลือแต่หลอดลมช่วงลึกที่เป็นจุดขาว คุณหมอบอกว่าดูแลเค้าให้ดีที่สุด ถ้าหมาตัวเล็กหลอดลมเล็กบางตัวจะต้องกินยาขยายหลอดลมตลอดชีวิต หากต๋ามีอาการไอเสมหะให้กินยาละลายเสมหะดักไว้สัก 2 วัน 

• ครบ 3สัปดาห์ ต๋ากินยาครบแล้ว ยังไม่ได้อาบน้ำ ช่วงนี้ฝนตกหนักทุกวันอากาศชื้นกลัวตัวไม่แห้ง ต๋าไม่ชอบไดร์เป่าขน ล้างแต่เท้า บอกต๋า"ต๋าหายป่วยแล้วนะลูก" 

(46 วันถึงจะอาบน้ำ^^แต่ถูตัวให้ต๋าทุกวันนะคะ เช็ดหน้า เท้าทุกวัน)

ยิ่งเหม็น ยิ่งหอม ;P

เจอลิงค์นี้ เป็นประโยชน์สำหรับคนเลี้ยงหมา เมื่อหมาป่วยสังเกตอย่างไรบ้าง

"ความผิดปกติในสุนัข"

http://vet.kku.ac.th/physio/DOG%20PDF/13%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%9C%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B8%9B%E0%B8%81%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%82.pdf

"ต๋าอ้วนแล้วนะ"

"บีเกิ้ลผู้จริงใจ ดูตาสิ เวลาอยากกินจะเป็นแบบนี้"

"ต๋าหมากินคลีน"

"ไปพ่นยาครั้งที่ 2 หน้าตาสดชื่น หายวันหายคืนค้าบ"

"ดูๆอ้วนทำหน้า ระหว่างพ่นยา 2 โดส ตอนหลังคุณหมอน้องบอกว่าไปนั่งในห้องตรวจ 3 ได้ ต๋าค่อยลดความซ่าส์ลงได้ ม่ายงั้นจะหาเพื่อนตลอด"

"ชอบทำหน้าตลก"

"มีความน่ารักอารายเบอร์นั่น"

"ไม่เคยคิดว่าต๋าเป็นหมา ต๋าเป็นคนๆหนึ่งที่มีค่ามาก ขนหนึ่งเส้นเท่ากับหนึ่งบาท ประโยคนี้เอมคิดเอง ต๋ามีค่าประเมินไม่ได้ ทุกวันมีต๋าที่นั่งรออยู่หน้าบ้าน เอมอยากใช้เวลา 24 ชม อยู่กับต๋า มีความสุขมาก"

"รูปปั้นต๋า เหมือนมั้ยคะ"

มีคนบอกว่า ไม่เคยเห็นใครอุ้มหมาตัวอ้วนขนาดนี้เลย เอมยังอุ้มต๋าอยู่ทุกวัน เวลาอุ้มต๋าจะเก็บเล็บ เอมจะดมจั๊กแร้ แล้วบอกว่า "เหม็นจักแร้ต๋าอ่ะ^^"

ตอนนี้ต๋าหายแล้ว กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม รพส.คริสตัลเพท เป็นรพส.ที่คุณหมอเต็มใจรักษามากๆโอบอ้อมอารี ไม่เหมือนรพส.แถวบ้านที่ไปหาหมอทีไร รู้สึกว่าเอาภาระมาอีกละ ถามอะไรหมอไม่อธิบาย ตัดบท 

ต่างจากคุณหมอที่คริสตัลเพท ตอบทุกคำถามอย่างละเอียด ไม่แสดงความรำคาญแม้เราจะถามเยอะ 

เราเป็นคนที่เลี้ยงหมา ไม่มีความรู้มาก่อน เกิดอะไรขึ้นทำอะไรไม่ถูกจริงๆ แต่หมอแถวบ้านทำให้รู้สึกผิดที่ถาม....