Mฺonkey the Beagle ต๋าหมูด บีเกิ้ลจอมซน

Monkey ชื่อจริงผมคับ

"ต๋า" ต๋าหมูด ตูดลิง ขี้เหร่ อ้นๆ ต๋อง(ชื่อแรก) ศุภฤกษ์ อ้วน คุณชาย ทั้งหมดนี้คือชื่อเล่น

เกิด : 4 ส.ค 2557 จากฟาร์มบ้านรักหมา by ชญาดา จ.นครปฐม

โชคชะตาหรือเปล่าคับผมมาอยู่บ้านพี่เอมเป็นบ้านที่ 3 และจะเป็นหลังสุดท้ายคับ

เกิดเป็นหมาบีเกิ้ลนี่ มีเสน่ห์เฉพาะตัว พี่เอมตกหลุมรักผมตั้งแต่แรก ตาผมแบ๊ว ผมเป็นลูกของแม่เตย แม่เตยหลงรักผมแม่บอกว่าผมซื่อบื้อ หน้ามึนตลกดี ^^ แม่เตยบอกว่าแม่เตยเห็นรูปผมในเฟชแล้วก็ไปรับวันรุ่งขึ้นเลยครับ

ช่วงวัยเด็กของผม อาศัยอยู่บ้านทาวน์เฮ้าส์เยื้องบ้านพี่เอม เพื่อนๆแม่เตยมี พี่บอส พี่นนท์ พี่กอ พี่กุ้ง เยอะมากๆ ผมเอ่ยไม่หมด มีผู้หญิงคนนึงที่ผมรักคือพี่เกรทคับ พี่เกรทยกตุ๊กตาพี่ปูแดงให้ผม ผมงับๆแทนดูดนมแม่คับ ผมได้อยู่กับแม่ไม่นาน ผมอยากได้ความรักจากแม่ เวลาผมงับพี่ปูแดงผมคิดถึงตอนที่ดูดนมแม่คับ 

ผมนอนในลังไม้ที่พี่ๆทำให้ ผมซนมาก กัดสายพัดลมพังไป 3 เครื่อง กัดสายไฟโต๊ะดราฟ พี่ๆเรียนอินทีเรียคับ ผมกินยางลบ กินสีน้ำ โชคดีที่ผมไม่โดนไฟดูด วีรกรรมซนของผมยังมีอีก เหยียบกาวร้อนนิ้วติดกันต้องไปผ่าออก โดนอิฐทับขากระดูกแตก นี่ช่วง 4 เดือนแรกในชีวิตคับ

พี่เอม พี่สาวที่รักผม ผมโชคดีที่มีพี่เอม พี่กุ้งบอกพี่เอมว่าที่บ้านมีหมาบีเกิ้ลสองเดือน ตอนนั้นผมอยู่บ้านพี่กุ้งได้ 15 วันแล้ว พี่เอมไม่เคยเห็นหมาบีเกิ้ลมาก่อนในชีวิต เธอกรี๊ดคับ ผมตกใจเลย "น่ารักม๊าก" พี่เอมอุ้มผมมาที่บ้าน "น้องๆคะ ขอยืมต๋องแป๊บนึงนะคะ" ผมเข้ามาบ้านพี่เอม เดินสำรวจ ดมไปรอบๆ แล้วก็ฉี่ ทุกครั้งที่พี่เอมรับผมมาบ้าน ผมจะต้องมาฉี่บ้านพี่เอมทุกครั้ง พี่เอมมายืมผมทุกๆเย็นหลังเธอเลิกงานกลับมา ผมอยากเจอพี่เอม เธอมีขนม มีอาหารเม็ดของกี้ ลี่ (หมาปอม อนาถาข้างบ้านผม) ผมแย่งขนมกี้ ลี่กินประจำ สองตัวนั่นไม่ทันผมหรอก

แม่เตยไม่ค่อยได้อยู่กับผม แม่มีโลกส่วนตัวของแม่ ผมจึงอยู่กับพี่ๆ ผมดีใจที่แม่แวะมารับผมที่บ้านพี่เอม พาผมไปลอยกระทง วันนั้นผมใส่ชุดทหารเหมือนแม่ด้วย ส่วนพี่เกรท เธอชอบซื้อขนมให้ผมกิน บางทีกินหมดซองเลย

หน้าหนาวปี 57 ผมอยู่บ้านพี่เอมวันเสาร์ อาทิตย์ ที่พี่ๆกลับบ้านกัน ผมเริ่มสนิทกับพี่เอมมากขึ้นๆ พี่เอมรู้ตอนนั้นแหละว่าผมค่อยๆรักเธอแล้ว

ช่วงที่ผมโดนอิฐทับ พี่เอมอุ้มผมไปหาหมอ ใส่เฝือก ถอดเฝือก เป็นไอ้เป๋อยู่พักนึงคับ

มีวันนึงพี่เอมกลับมาบ้านเก็บฟันน้ำนมผม 2 ซี่ 1 ในนั้นเป็นฟันเขึ้ยวที่ผมงับเธอด้วย ผมคันฟันจิงๆอย่าโกรธผมนะคับ

พี่เอมอุ้มผมไปกินไส้กรอกที่ 7-11 ทุกวัน ผมเป็นที่รู้จักของพนักงานเซเว่น ทุกวันผมรอพี่เอมมารับเพื่อมากินไส้กรอก

แถมยังพาผมไปเดินเล่น พาไปอึ ผมดังใหญ่เลย ไปไหนก็มีแต่พี่ๆเรียกชื่อ ต๋องๆ หูยาว น่ารักจัง

ปีใหม่ช่วงนั้นพี่ๆหยุดยาว 9 วัน กลับบ้านเกือบหมด พี่เอมยืมผมมาที่บ้าน เธอนอนกอดผมผมรู้สึกอบอุ่นมากคับ แต่มีวันนึง พี่เอมไปอิเกีย อิเกียคงจะไกลมาก เธอออกจากบ้าน 8 โมงเช้า เอาผมมาอยู่บ้านพี่ๆ

ที่ไม่มีคนอยู่คับ เปิดหน้าต่างไว้ ผมรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้ง จากที่เราอยู่ด้วยกันตลอดเกือบ 24 ชม. ผมเหงามาก ผมเห่าทั้งวัน เหนื่อยก็พัก นอน แล้วตื่นมาเห่าใหม่ ผมร้องเสียงดังมาก แม่พี่เอมโทรหาพี่เอม แต่อิเกียมันไกลจากบ้านเรามากพอสมควรคับ ผมดีใจมากตอนเธอกลับมารับ ผมไม่รู้ว่าวันนั้นเธอเครียดขนาดไหน ก่อนหน้านี้ผมเคยอยู่บ้านตามลำพังได้ นี่คือสิ่งที่พี่เอมกังวลเกี่ยวกับผม ผมอยู่ตามลำพังไม่ได้คับ

ที่บ้านพี่เอม พี่วิกับแม่มะลิเปิดร้านขายสลัดผัก ร้านที่ความสะอาดต้องมาอันดับแรก

ผมเป็นหมา การผลัดขนของผมคือเรื่องใหญ่ ทั้งคู่ไม่อนุญาติให้ผมเข้าบ้านช่วงที่กำลังพึค ผมจะได้เข้ามาบ้านประมาณทุ่มนึง พี่เอมทำงานประจำ เลิกงานมารับผมไปเดินเล่น พี่วิมีโรคประจำตัวคือหืดหอบคับ เธอกลัวขนผม...แม่มะลิเธอไม่เคยจับตัวผมเลยคับ แม่ไม่สนใจผมเลยด้วยซ้ำ

การที่ผมจะเข้ามาบ้านพี่เอมแต่ละครั้ง พี่เอมต้องบอกแม่กับพี่วิก่อนล่วงหน้าคับ อย่างส-อ. ที่ผมจะมาค้างต้องบอกก่อนเพื่อทำใจคับ พูดเล่นคับ

กลางเดือนมค.58 แม่เตยบอกพี่เอมว่าเพื่อนๆที่บ้านจะให้แม่เตยพาผมกลับบ้านแล้วคับ พี่ๆกำลังขึ้นปี 4 จะทำ Thesis กันแล้วมีงานโปรเจคเต็มไปหมด ต้องใช้พื้นที่ทำงานที่พื้นด้วย ผมชอบยุ่งกับทุกอย่างที่อยู่บนพื้น พี่ๆเข้าใจธรรมชาติของผม แม่เตยคุยกับพี่เอม "พี่เอมสนใจรับต๋องไปอยู่ด้วยไหมคะ" ผมรู้ว่าพี่เอมรักผมมาก ผมรักแม่เตย ผมรักพี่เอม รักพี่ๆบ้านพี่กุ้ง พี่เอมอยากให้ผมมาอยู่ด้วยมากแต่บ้านพี่เอมขายสลัดขายอาหาร ความสะอาดกับหมาเป็นสิ่งที่สวนทางกัน ทั้งชีวิตบ้านพี่เอมไม่มีใครกินอาหารร้านที่มีสัตว์เลี้ยง

พี่เอมคุยกับแม่เตยว่าจะซื้อต่อผมแล้วยกให้เจ้าของใหม่ที่พร้อมฟรี เพื่อผม วันนั้นผมงง ใครๆก็ถ่ายรูปกับผม พาผมเข้าไปเล่นในมอ เจ้าของใหม่จะมารับเย็นนั้นแล้ว ผมไม่รู้เลย ผมตกใจมากจู่ๆผมก็ต้องย้ายไปอยู่ที่ใหม่กับเจ้าของใหม่ ทั้งสองคนเป็นคู่แฟนเรียนปี 4 ที่เพื่อนในไอจีของพี่เอมแนะนำมาคับ

ผมน้ำตาตกเสียใจมากแต่ผมไม่เคยโกรธแม่เตยกับพี่เอมนะคับ

เจ้าของใหม่ทั้งคู่เอ็นดูผมคับ เขามีรถสีขาว ผมเข้ากับเขาได้ดี นอนหลับบนแขนเขา ตอนเขาขับรถพาผมไปบ้านใหม่ ผมเจอปื๊ดหมาปอม ปื๊ดกลัวผมน่าดู ที่บ้านยังมีแมวอีกตัว กลัวผมเหมือนกัน

ทั้งคู่ไม่มีเงินคับ มีแต่รถคันเดียว บ้านเป็นตึกแถวติดถนนใหญ่ อยู่ตรงโค้ง ผมเคยวิ่งปรู๊ดออกมาถึงเกาะกลางถนน พวกเขาตามจับผมทุลักทุเลทีเดียว ที่บอกว่าเขาไม่มีเงิน พี่เอมยังออกค่าอาหาร ค่ายา รักษาพยาบาลทั้งตอนผมเป็นเชื้อรา ตอนสงสัยว่าจะเป็นพยาธิเม็ดเลือด ค่ากรูมมิ่งต่างๆ บางครั้งยังให้เขายืมเงินเรื่องส่วนตัวด้วย เขาอาบน้ำผมตอนกลางคืนคับ ที่บ้านห้องน้ำชื้นมีน้ำขังตลอดเวลาขึ้นราเต็มเลยคับ เย็นดี ผมชอบไปเลียน้ำในห้องน้ำ แมลงสาบเต็มเลยผมไม่รู้ว่ามันเป็นเชื้อโรค ห้องครัวมีหนู ขยะเต็มถังไม่มีใครทิ้งคับ เวลาเขาทั้งคู่ไม่อยู่บ้านหลายวัน จะเทอาหารเม็ดทิ้งไว้ให้ผมเยอะๆคับ เมื่อหมดแล้ว คุณน้าที่อยู่บ้านเดียวกันจะซื้อไก่ย่างมันๆให้ผมกิน โอวว ผมกินมันๆๆๆทุกวัน ขนผมร่วงมากคับ ผมจะอึ ฉี่แถวบันไดบ้าง ผ้าเช็ดเท้าบ้าง น้องชายเขาเป็นคนช่วยเก็บทำความสะอาดให้ พี่เอมเคยเจอน้องชายเขาและเล่าให้เธอฟัง
เนื่องจากเจ้าของผู้ชายไม่ชอบอยู่บ้าน เขาพาผมไปอยู่หอเพื่อนแถวราม ผมเคยวิ่งจากชั้น 10 ลงมาข้างล่าง พวกเขาวิ่งตามจับผมกันใหญ่เลย

ผมตอนนั้นกำลังกินข้าวก้นหม้ออยู่คับ

เดือนแรกผ่านไป พี่เอมรู้ว่าเธอตัดสินใจผิดพลาด ก่อนที่พี่เอมจะให้ผมมาอยู่กับทั้งคู่ เธอกราบเท้าร้องไห้อ้อนวอนแม่กับพี่วิ "หนูขอร้องเกิดมาไม่เคยขออะไร หนูขอเลี้ยงต๋องนะ" คำตอบคือไม่ได้ แม่บอกว่าจะเลือกใคร แม่กับหมา แม่จะฆ่าตัวตาย... พี่เอมเป็นห่วงผม เธอมาหาผมทุกอาทิตย์ ผมยังเป็นหมาของพี่เอม

ช่วงสงกรานต์พี่เอมไปรับผมที่เทเวศน์ วันนั้นเรียกรถแท๊กซี่ยากมาก เธออุ้มผมนั่งวินมอไซด์จากเทเวศน์มาถึงวงศ์สว่าง ผมน้ำหนักสิบกิโลแต่ผมทำตัวเบาให้เธออุ้มได้สะดวกไม่ดิน เธอกังวลมากคิดในใจตลอดทางขอให้เราปลอดภัย ตัวผมเป็นรังเห็บคับ เป็นร้อยเป็นพัน ตอนผมนอน มีตัวเล็กสีแดงเดินออกมาที่พื้น มีแม่เห็บตัวใหญ่เกาะอยู่เต็มไปหมด ที่บ้านนั้นหน้าบ้านมีหมาจร ขี้เรื้อน เต็มไปหมดคับ ผมชอบนอนที่ชื้นๆเย็นๆตรงรั้วหน้าบ้าน ผมติดมาโดยไม่รู้ตัวคับ ทั้งๆที่ผมหยอดยาก็แล้วใส่ปลอกคอก็แล้ว เห็บยังเต็มตัวผม

เวลาผ่านไปเกือบ 4 เดือนจนกระทั่ง พค.58 พวกเขาไม่พาผมมาเจอพี่เอมแล้ว พี่เอมมาหาผมที่หลังตลาดรังสิตสัปดาห์ละ 3 วัน แทบทุกครั้งทั้งคู่ไม่อยู่บ้าน พี่เอมได้มีโอกาสคุยกับคุณน้าๆบอกว่าพี่เอมแวะมาหาผมบ่อยกว่าทั้งคู่อีก

พวกเขามีปัญหาอะไรกันบ้างผมไม่รู้ รู้แต่เขาไม่อยากอยู่บ้านนี้ ผมจึงอยู่กับคุณน้า เป็นภาระให้เขา แถมปื้ดและแมวยังกลัวผมอีก พี่เอมปรึกษาที่บ้านอีกครั้ง ผ่านมาสี่เดือนแล้ว แม่เป็นห่วงพี่เอมนั่งรถไกลจากสุขุมวิทไปรังสิต กลับถึงบ้านห้าทุ่ม ค่อนข้างเปลี่ยวและอันตราย ผมดีใจทุกครั้งที่เธอมา บางวันผมคลั่งผมงับแขนเธอถลอกช้ำไปหมด ขนมที่เธอซื้อมาผมกินหมดถุงอย่างรวดเร็วผมหิวมากเลยตอนนั้น บางวันผมก็กินขี้แมว พี่เอมเธอน้ำตาไหลวันที่ผมกินขึ้แมว วันนึงเธอมองหน้าผมแล้วพูดกับผมว่า "เอมจะมารับต๋องนะ รอเอมนะ เอมสัญญา" ผมรอเธอ เราจะต้องได้อยู่ด้วยกัน

พี่เอมไปฮอกไกโดกลับมาวันที่ 17 พค ตอนแรกเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง ทั้งคู่ไม่มีเหตุผล เขาคิดว่าเขาดูแลผมได้ ขนาดค่ากินเขาทั้งคู่ยังแทบจะไม่มีเลยคับ อาหารถุงละสองพันของผม เขาจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อ

ค่ายา ค่าหาหมอ อื่นๆจิปาถะ สุดท้ายแล้วพี่เอมไม่คุยกับพวกเขา ผมเป็นหมาของพี่เอม ผมอยู่กับพี่เอมได้แล้วตอนนี้ที่บ้านพี่เอมเริ่มเปิดใจยอมรับผมเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวแล้วคับ โอกาสมาแล้ว ผมพร้อมผมจะทำตัวดี ไม่ดื้อกับแม่ แม่รักผมนะคับ พี่วิคับรักผมนะคับ

ผมกินอาหารไม่ค่อยได้เลย เหนื่อยง่ายเล่นแป๊บเดียวก็ต้องงีบหลับ แล้วตื่นมาเล่นใหม่ ผมอ๊วกด้วยครับ เดือนนึง 3-4 ครั้ง วันนึงผมกินมื้อเดียว แต่ละวันกว่าผมจะกินหมดชาม พี่เอมกับแม่ช่วยกันป้อนแล้วป้อนอีก พี่เอมเริ่มเรียนรู้แล้วคับว่าหมาควรจะกินอะไร ไม่ควรจะกินอะไร ไส้กรอก ไก่ย่าง อาหารปรุงรสผมไม่เคยได้กินอีกเลย บางทีตอนป้อนอาหารผมพี่เอมร้องไห้ด้วยคับ เธอบอก ขอร้องกินนะๆ

ผมผะอืดผะอมครับ จนกระทั่งวันเกิดผม 4 สค. พี่เอมพาผมไปตรวจเลือด ตรวจสุขภาพ วัคซีน 1ปี และนัดทำหมัน ผลเลือดออกมา ผมเป็นพยาธิเม็ดเลือดคับ วันเกิดผมควรจะเป็นวันที่มีความสุข พี่เอมอยากจะจัดงานวันเกิดให้ผมกินชีสเค้ก วันนั้นพี่เอมเศร้ามาก เธอพาผมไปรักษาที่รพส. ที่ไกลบ้านเรามาก ที่นั่นหมอเก่ง ไม่ต้องรอนาน ตรวจละเอียด ผล x-ray พบม้ามโตร่วม เชื้อโรค ค่าเลือดแย่มากทุกค่า ผมกินยารักษาอยู่เดือนนึง ตอนนี้หายดีแล้วคับ ม้ามโตคุณหมอบอกว่าผมรับเชื้อมานาน เชื้อนี้จะอยู่กับผมตลอดไปคับ

หลังจากหายป่วยแล้ว ผมกลายเป็นคนละคนคับ กินเก่งมากๆ กินทุกอย่าง กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มเหมือนตอนเด็กๆ เล่นเก่ง ไม่เหนื่อยง่ายเหมือนก่อนหน้า พี่เอมดูแลผมอย่างดีคับ ผมกินดีกว่าเธออีกคับ ผมเป็นหมาตัวแรกของเธอ ผมลุ้นให้เธอรับมือกับผมไหวนะ 555 ถึงเวลาที่ผมหัวเราะแล้ว กว่าจะมีวันนี้ ผมเริ่มต้นชีวิตใหม่ตอน 1 ขวบ 1 เดือน นับจากวันที่หายป่วย

ร้านสลัดบ้านชะเอม มีผมคอยต้อนรับลูกค้า ผมดีใจมีพี่ๆ FC ต๋อง ไม่ว่าผมจะชื่ออะไร ผมก็ยังเป็นที่รักของพี่ๆ ขอบคุณมากนะคับที่ไม่รังเกียจผมเป็นหมามีขนร่วงตามธรรมชาติ และที่บ้านเราจะระวังเรื่องความสะอาดให้ดีที่สุดคับ พี่ๆเวลามากินอาหารที่บ้าน ผมออกไปต้อนรับแป๊บนึงคับ ผมชอบสาวๆ พี่ป๊อบผมชอบมาก พี่แคท พี่แนน พี่โอมเอมคู่แฝดทุกคนน่ารักมากคับ

พี่เอมเป็นมือใหม่ เธอเลือกใช้สิ่งต่างๆเหล่านี้ให้ผมคับ

อาหาร : เธอชิมทุกยี่ห้อ เธอสงสัยว่าทำไม Royal Canin ร้าน Pet shop กับ คลินิคต่างกันยังไง คำตอบจากคนขายคือสูตรคลินิค ลดความเสี่ยงการเกิดโรคในอนาคต เป็นเหตุผลที่ผมจะไม่ได้กิน Royal Canin อีกคับ มันเค็มมากและหอมมาก

ตอนนี้ผมกิน Solid Gold สูตร Diet น้ำหนักตัวผมขึ้นเรื่อยๆ 14 กก.แล้วคับ เค็มน้อยมากเมื่อเทียบกับทุกยี่ห้อที่ผมเคยกินมา เค็มน้อยกว่า Test of the Wild คับ
(ปัจจุบัน กิน Orijen สูตร six fish)

สัดส่วนอาหารเม็ด/คน 60:40

ผมกินปลาแซลมอนนอร์เวย์
พี่เอมสั่งปลาจากโรงงาน foodproject ให้มาส่งที่บ้าน ผมกินปลาแซลมอนเป็นโปรตีนหลักครับ

ไก่ สันใน อกไก่ S-Pure เบทาโกร ไม่มีฮอร์โมน ปราศจากยาปฎิชีวนะ
พี่เอมอบแห้งให้กินเล่นด้วยคับ

ไข่ แม่ไก่อารมณ์ดี organic ธรรมชาติ 

ผมชอบแครอทมากที่สุด ฟักทอง ซุกินี่ ผักใบเขียวต่างๆ พี่เอมเลือกออแกนิกให้ผมคับ

สิ่งที่ผมได้พบเจอมา มันผ่านไปแล้ว เรามีชีวิตอยู่ตอนนี้ดีที่สุดแล้ว ทุกๆเช้าพี่เอมตื่นเร็วกว่าเดิม
พอเธอเปิดประตูมาจะเห็นภาพผมนอนหงาย รอให้เกาพุงคับ ^^ เธอนอนกอดผม เล่นกับผม ผมชอบอ้อนพี่เอม เอาคางเกยแขนเธอไม่อยากให้ไปทำงานเลย พี่เอมจะทำความสะอาดที่ฉี่ก่อนทุกเช้า เปลี่ยนน้ำดื่ม วันเสาร์อาทิตย์เราได้อยู่ด้วยกัน ผมเล่น กิน นอน อยู่บ้านที่มีแต่ความรักความอบอุ่น ผมเป็นน้องชายสุดที่รักของพี่เอมคับ เธอบอกว่าผมเป็นของขวัญในชีวิต เธอร้องเพลง ไม่เคยรักใครเท่าติ๋ม เปลี่ยนจากติ๋มเป็นต๋าให้ผมฟังทุกวันคับ เธอเล่นกับผมจนเหนื่อยทุกวัน เธอเป็นเจ้าของหัวใจผมคับ

ขอบคุณต๋า ที่ทำให้ทุกวันของเรามีความสุข แค่มีชีวิตอยู่ด้วยกันนี่ก็คือความสุขแล้ว
เรามีชีวิตไปเพื่อ...ได้อยู่ด้วยกัน
อย่างที่รู้กัน ช่วงเวลาชีวิตของหมาแค่สิบปีเศษ
ต๋ามีแต่ให้เรา จริงๆนะ ของขวัญจากสวรรค์ส่งต๋ามาให้เราได้มีโอกาสดูแล
เราจะดูแลต๋าให้ดีที่สุดเท่าที่เราทำได้ ขอให้ต๋ามีสุขภาพดีแข็งแรง ไอ้อ้น เด็กอ้วน เกเร ต๋าโกง ต๋าดื้อ ต๋าแก่น ไม่ว่าต๋าจะยังไง ต๋าคือแสนรักของพี่เอมจ้ะ
"ขอหอมหน่อยได้ม้าย ข้างนี้ด้วย ข้างนี้ๆ"
"จุ๊บเหม่งโหน่ย"
"เหม็นจักแร้อ้วนอ่ะ"
"ต๋าน่ะอ้วนแล้วนะ พุงจิถึงพื้นแล้ว ต๋าเลิกกินเหอะ"
"เอมไม่ได้ว่าต๋านะ แต่ต๋าอ้วนแล้วจริงๆ"
"ต๋าต้องไดเอทแล้วน๊า"

 ♥